Dość burzliwa historia towarzyszyła największej i najstarszej Bazylice w Bochni. Świątynia zbudowana między 1440, a 1445 rokiem, zbudowana na podwalinach innej, która spłonęła wcześniej.
Potop szwedzki oraz pożar miasta w 1655 nie oszczędził także kościoła. Na szczęście Król Jan Kazimierz dołożył starań, aby odbudować kościół około 1665 roku. Barscy Konfederaci także dołożyli swoje starania do upiększenia świątyni i tak w 1768 dobudowano nowy ołtarz. Dzięki dochodom z kopalni soli, kościół został odrestaurowany w roku i otrzymał kaplicę Matki Boskiej. Długo później, ponieważ dopiero w XIX wieku pojawiły się kruchty i skarbczyk nad zakrystią. Kościół zyskał blasku dzięki projektowi Marcina Borelowskiego, który wykonał neogotycką sygnaturkę. Nieco później między 1901-1905 rokiem, znany architekt Tadeusz Stryjeński dokonał kolejnej zmiany zmieniając kościół na "bardziej" gotycki. Sam termin bazyliki pojawił się dopiero w 1998 roku gdy uzyskał zgodność bazyliki mniejszej. W 2003 kościół został przybliżony do wartości kolegiaty. Same wyposażenie kościoła to Gotycka fasada z XV wieku, zaś przede wszystkim większość przedmiotów kojarzy się ze stylem barokowym i rokokowym. Kaplice prezentują się bardzo klimatycznie, jedna poświęcona św Kindze jest dość jednolita i sugeruje wyposażenie neogotyckie. Kaplica Matki Bożej Bocheńskiej posiada marmurowy ołtarz, który przeniesiony został z innej świątyni. W Bazylice nie mogło zabraknąć późnobarokowych organów z drugiej połowy XVIII wieku, zostały one przebudowane w 1898 roku. Trzeba zauważyć, ze obok kościoła znajduje się drewniana dzwonnica z XVII wieku, została ona później zrekonstruowana na początku lat dziewięćdziesiątych, gdyż w 1987 uległa zniszczeniu w pożarze. Sama dzwonnica to nic jak obiekt szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego. Każdy turysta chętnie tu zagląda i miło wspomina wizytę w Bazylice. Jest to miejsce przyciągające swoją historią jak i wyglądem bardzo dużą rzeszę ludzi, którzy przyjeżdżają tu specjalnie lub z polecenia gdy są w okolicach.
