Cerkiew św. Mikołaja w Polanie wyznania grekokatolickiego położona jest we wsi leżącej w województwie podkarpackim w gminie Czarna.

Jest to jedna z najstarszych cerkwi zbudowanych na terenie Bieszczad. Jej początki datowane są na 1790 rok, ale podania i legendy ludowe mówią, że na obecnym miejscu cerkwi już na przełomie XVI i XVII wieku stała niewielka kaplica dworska poświęcona ówczesnemu właścicielom tej ziemi, rodzinie Urbańskich. Cerkiew była oddana ludności pochodzenia rosyjskiego jako dar dziękczynny za pomoc w budowie kościoła rzymskokatolickiego jakie miał miejsce 10 lat przed oficjalnymi datami powstania cerkwi św. Mikołaja. Cerkiew jest budowlą orientowaną z konstrukcja zrębową, zbudowaną na kamiennej podmurówce. Budowla wykonana jest z drewna, prezbiterium jak we wszystkich cerkwiach ukierunkowana jest w kierunku wschodnim. Cerkiew oszalowana jest pionowymi deskami na tzw. zakładkę. Prezbiterium zamknięte jest trójbocznie, cerkiew nie posiada babińca, dwuspadowy dach budynku wykończony jest blachą. Podczas remontu w 1922 roku przedłużono nawę główną z powodu rosnącej ilości wiernych uczęszczających na nabożeństwa do cerkwi. Po II wojnie światowej czyli po roku 1951 cerkiew służyła jako magazyn zboża. W 1986 roku ks. Pocha wystąpił do ówczesnych władz z prośbą o zmianę funkcji cerkwi z powrotem do celów religijnych, niestety odpowiedz była negatywna i dopiero dzięki wielkiemu uporowi zarówno księdza jak i parafian udało się zmienić funkcje magazynu w roku 1969 roku. Od tej pory cerkiew, a później magazyn stały się kościołem wyznania rzymskokatolickiego. Jeśli chodzi o wystrój typowo cerkiewny do obecnych czasów nie zachowały się praktycznie żadne elementy dawnego wyposażenia. Kilka pozostałych ikon z cerkwi obejrzeć można w muzeach: w Sanoku jest ikona św. Mikołaja, w Muzeum Narodowym w Krakowie wisi Sąd Ostateczny z XV wieku oraz śś. Jana i Pawła. Obok cerkwi był kiedyś cmentarz, a do czasów obecnych zachowało się tylko kilka zdewastowanych grobowców.