Cerkiew św. Mikołaja w Rabem to drewniana grekokatolicka budowla, która mieści się pomiędzy Czarną a Hoszową.
Pierwsze pogłoski odnośnie zarówno wsi jak i cerkwi pochodzą z XVI wieku. Pierwsza wybudowana cerkiew ufundowana była przez rodzinę Dydyńskich, kolejna cerkiew za sponsorowana była z funduszy fundacji Łażewskich. Pierwsza budowla wybudowana była w 1756 roku. Kolejna budowana byłą w latach 1852 lub 1858 roku. Do roku 1951 w cerkwi odprawiane były nabożeństwa najpierw te grekokatolickie, a później rzymskokatolickie. Po tym roku budynek przestał pełnić funkcję sakralną i zlokalizowano w nim magazyn, gdzie podobno trzymano w nim przedmioty pochodzące z innych bieszczadzkich cerkwi. Cerkiew jak większość tego typu jest orientowana, z ustawieniem prezbiterium w stronę wschodnią. Budowla jest trójdzielna o konstrukcji zrębowej pokryta gontem. Dach cerkwi jak w większości bieszczadzkich cerkwi pokryty jest blachą. Cerkiew nie jest przykładem typowego budownictwa Bojkowskiego jakie przoduje na tym terenie, ponieważ zbudowana jest w stylu tzw. nurtu klasycyzującego drewniana architekturę cerkiewną. Typ ten został narzucony przez austriackiego administratora tych ziem. Po roku 1951 zachowały się tylko szczątkowe fragmenty po cerkwi, są to między innymi: trzy ikony Proroków Starego Testamentu oraz dwie duże ikony malowane na blasze: Ostatnia Wieczerza i Narodziny NMP. Od 1971 roku obiekt zaczął pełnić funkcje kościoła parafialnego wyznania rzymskokatolickiego. W związku ze zmiana funkcji należało zdemontować carskie wrota oraz dwie ikony namiestne, ale nie wyniesiono ich z kościoła tylko przeniesiono je do prezbiterium. Obok cerkwi stoi murowana dzwonnica z lat 40 XX wieku. Dzwonnica pokryta jest dachem zakończonym ślepą latarnią. Tradycyjnie obok cerkwi znajdują się pozostałości cmentarza.
