Początki Goczałkowic i dane o pierwszym tutejszym kościele niestety giną w mrokach historii. Wiadomo, że wieś Goczałkowice początkowo należała do parafii w Pszczynie. Dekanat pszczyński powstały około 1350 roku z kolei należał aż do roku 1821 do diecezji krakowskiej. Parafia utworzona została 1444 roku i prawdopodobnie istniał tu wtedy kościółek pod wezwaniem św. Wojciecha. Kolejny kościół zbudowano prawdopodobnie ok. 1534 roku i nosił już podwójne wezwanie św. Wojciecha i św. Jerzego. Był to kościół drewniany, kryty gontem z dzwonnicą (wolno stojącą) i dwoma dzwonami; wewnątrz ozdobiony obrazami patronów i Św. Trójcy; wyposażony też został w późniejszym okresie w organy siedmiogłosowe. W 1569 roku baron Karol von Promnitz, pan na Pszczynie ogłosił przejście całego państwa pszczyńskiego na luteranizm - w parafiach usuwano duchownych katolickich i osadzano protestanckich. W tym też roku kościół goczałkowicki z samodzielnej parafii został przekształcony w kościół filialny parafii w Pszczynie. Aż do XVIII w. Goczałkowice pozostawały pod zarządem protestanckim. Katolicy z Goczałkowic już w XVII w. czynili starania o ponowne utworzenie parafii. Jednak kościół pozostawał filią parafii pszczyńskiej aż do 1797 roku, kiedy to na powrót uzyskał status samodzielnej placówki duszpasterskiej. Pierwszym jej proboszczem był ks. Fryderyk Borówka. Drewniany kościół niestety spłonął 7 września 1908 r. W latach 1909-1910 wybudowano nowy murowany kościół w stylu barokowym wg projektu Ludwika Szneidera. Konstruktorem był Paweł Swoboda, a wyposażenie wnętrza zaprojektował Folka z Pawłowic. Poświęcono go 15 grudnia 1910 r., a konsekrowany był 10 września 1929 r. Projekt obecnego wystroju wnętrza sporządzili artyści plastycy Stanisław Hochuł, Alina Rabaszowska i Stanisław Robaszowski.