Droga Różańcowa wiedzie nas od Kapliczki Matki Boskiej Częstochowskiej na Stecówce po kaplicę na Przysłopie (znajduje się w niej krucyfiks z roku 1864). Składa się ona z dwudziestu drewnianych kapliczek nadrzewnych, w których zamieszczono płaskorzeźby autorstwa Grzegorza Kuśnierza, przedstawiające poszczególne tajemnice radosne, światła, bolesne i chwalebne. Klamrą niejako spinającą cała drogę są dwie istniejące już od lat kapliczki wolnostojące – na Stecówce oraz Przysłopie.
Budowa Drogi Różańcowej zainicjowana została przez trójkę przyjaciół i miłośników gór, którzy wokół wymyślonego przez siebie projektu zgromadzili liczne grono ludzi dobrej woli zarówno z kraju jak i zagranicy. Realizacja Drogi nie byłaby możliwa, gdyby nie przychylność Księdza Proboszcza Grzegorza Kotarby oraz parafian, a także Nadleśnictwa Wisła, przez którego lasy przebiega szlak.
Instalacja kapliczek rozpoczęła się 30 września 2017 roku, a ukończona została w pierwszym tygodniu października. W sobotę 7 października tuż po Mszy Świętej w Kościele pw. Matki Bożej Fatimskiej na Stecówce( o godzinie 11.00) Ksiądz Proboszcz Grzegorz Kotarba dokonał uroczystego otwarcia i poświęcenia nowopowstałej Drogi Różańcowej. W wydarzeniu tym udział wzięli nie tylko parafianie, ale także liczna grupa gości związanych ze środowiskiem pomysłodawców nowego szlaku sakralnego. Ksiądz Proboszcz wraz z odmawiającymi różaniec wiernymi przeszedł całą drogę dokonując poświęcenia każdej z kapliczek, wygłosił on również ciekawe rozważania poszczególnych tajemnic.
W zamyśle inicjatorów początek całej Drogi Różańcowej powinien stanowić Kościół pw. Matki Bożej Fatimskiej na Stecówce. Kościół, będąc związanym z Panią Fatimską, zwaną tez często Różańcową jest doskonałym początkiem drogi. Ciekawostką jest fakt, że znajdująca się w świątyni Droga Krzyżowa także wyszła spod dłuta rzeźbiarza z Ciśca. Kolejnym punktem naszej wędrówki powinna być Kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej znajdująca się niemalże na rozstaju dróg wiodących na Kubalonkę, do Wisły Czarnego oraz do istebniańskiego przysiółku Skała. Zaraz obok na drzewie zobaczymy też pierwszą z kapliczek przedstawiającą I Tajemnicę Radosną , kolejne z nich odnajdziemy podążając szlakiem czerwonym w kierunku „Rozstajów nad Pietroszonką”, gdzie pojawia się nam szlak czarny wiodący ku Karolówce i to właśnie nim powinniśmy dalej podążać. Po skończeniu się szlaku czarnego drogę kontynuujemy połączeniem szlaków zielonego i niebieskiego zmierzając w kierunku Przysłopia. Tutaj, tuż obok kaplicy z XIX wiecznym krucyfiksem kończy się nasza Droga Różańcowa. Utrudzonym pątnikom i turystom polecamy jednak przejście nieco dalej do Schroniska PTTK na Przysłopie pod Baranią Górą, gdzie czeka na nich urozmaicona oferta gastronomiczna, pamiątki, a nawet miejsca noclegowe. Na Drogę Różańcową, oprócz co oczywiste różańca i książeczki z rozważaniami jego tajemnic warto zabrać względnie odporne na wilgoć buty, bowiem trakt miejscami bywa dość silnie zawilgocony. Szlak jest bardzo łagodny i nawet początkujący turyści nie powinni się go obawiać, a wszystkie podmokłe miejsca można z łatwością ominąć leśnymi poboczami.
Początek Drogi Różańcowej znajduje się w Istebnej na rozstaju dróg wiodących na Kubalonkę, do Wisły Czarnego oraz do istebniańskiego przysiółku Skała. Droga wiedzie na Przysłop pod Baranią Górą (Wisła).
