Klasztor Ojców Franciszkanów w Kętach powstał dzięki wsparciu chorążego krakowskiego, Andrzeja Żydowskiego, w roku 1699. W tym czasie konsystorz biskupi w Krakowie wydał zgodę na powstanie klasztoru, a już po roku sprowadzono do miasta reformatorów.
Mieli oni przeciwdziałać szerzeniu się na tych ziemiach kalwinizmu. Pierwotnie mieszkali oni w drewnianych, tymczasowych zabudowaniach, aż do czasu zakończenia budowy klasztoru oraz towarzyszącemu mu kościoła. Ta trwała w latach 1703-1714. Uroczystej konsekracji świątyni dokonał biskup krakowski Kazimierz Łubiński. W latach późniejszych dobudowywano kaplice (m. in. kaplicę pw. Przemienienia Pańskiego) i przebudowywano kilkukrotnie niektóre elementy zabudowań, by dostosować je do ówczesnych potrzeb wiernych oraz zakonników. W skład zespołu klasztornego wchodzi budynek klasztoru oraz kościół. Ten drugi to miejsce, w którym zobaczymy bardzo ciekawe elementy wystroju wnętrz. Warto zwrócić uwagę na tutejsze ołtarze (św. Franciszka, św. Antoniego oraz Niepokalanego Poczęcia NMP) oraz na drewnianą Pietę pochodzącą z XV wieku. Same zabudowania kompleksu zakonnego w ostatnich latach przechodzą liczne remonty, które pomagają odkryć i na nowo wyeksponować ciekawe detale architektoniczne oraz dawne zdobienia. Przy zabudowaniach roztaczają się ogrody klasztorne, które podzielono na trzy części. Pierwsza z nich to ogród różańcowy, gdzie zlokalizowanych jest dwadzieścia kapliczek z płaskorzeźbami przedstawiającymi tajemnice różańcowe. Kolejne dwie części ogrodu to parking samochodowy oraz sad owocowy. W okolicach klasztoru znajdziemy też kilka drewnianych rzeźb, które przedstawiają świętych. Zakonnicy zajmują się także pomocą najuboższym oraz wydawaniem prasy i kalendarzy. Przy klasztorze od dekady działa kuchnia Brata Alberta, gdzie przygotowuje się posiłki dla najbardziej potrzebujących.
