„Kielecka starówka” to główny plac miejski, którego początki datuje się na drugą połowę XII stulecia.

Od XIV wieku, czyli od czasu nadania miastu praw miejskich, nosi on oficjalną nazwę Rynek. Zmieniło się to tylko w czasach PRL, gdy przemianowano go na Plac Partyzantów. Kielecki rynek przez wieki był miejscem handlu. Ostatni targ zorganizowano tutaj w 1935 roku. Rynek otaczają kamienice, które pochodzą przede wszystkim z XIX i XX wieku. Głównym budynkiem jest tutaj miejski ratusz, który stanowi całą zachodnią pierzeję placu. Jest to wysoki, trzykondygnacyjny budynek, który pokryty jest czterospadowym dachem, a wchodzi się do niego przez podcienia. Przy ratuszu stoi kolejny budynek z podcieniami – kamienica z 1767 roku, w której obecnie funkcjonuje restauracja. Wokół rynku znajdują się jeszcze inne, ciekawe kamienice, jak kamienica Kosterskich, wybudowana w XVIII wieku. Na uwagę zasługuje także kamienica Tomkiewiczów, gdzie znajduje się m. in. dyrekcja Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej. Do 2008 roku na płycie rynku znajdowała się także duża fontanna, służąca wcześniej jako zbiornik przeciwpożarowy. Zniknęła ona w czasie generalnego remontu, który odbył się tu w kolejnych latach. W efekcie, w 2011 roku, otwarto zupełnie nowy rynek – pokryty został on kostką, zrezygnowano przy okazji także z ruchu kołowego wokół głównego placu. Zamontowano tu natomiast stojaki rowerowe, ławki oraz inne elementy małej architektury. W czasie prac remontowych odkryto pod fontanną pozostałości starego ratusza miejskiego. Była to prawdopodobnie dwukondygnacyjna konstrukcja, pochodząca sprzed 1523 roku. Mieściło się tutaj m. in. więzienie, izba wójtów czy izba rajców. W późniejszych latach stary ratusz był w coraz gorszym stanie, a jego koniec przypieczętował pożar z maja 1800 roku. Dzisiaj na płycie rynku możemy już jedynie oglądać namalowany ślad, który wskazuje nam, gdzie niegdyś stał miejski ratusz.