Jednym z najciekawszych kłobuckich zabytków jest wybudowany w 1930 roku budynek byłej łaźni miejskiej.

Ten wspaniały obiekt architektoniczny znajduje się na ulicy Wieluńskiej 11. Po przebudowie i modernizacji, aż do 2011 roku pełnił on funkcję siedziby Wydziału Komunikacji i Transportu Starostwa Powiatowego w Kłobucku. Kiedyś łaźnie miejskie były niezwykle popularnym elementem architektonicznym polskich miast. Niestety w dzisiejszych czasach bardzo rzadko dane jest nam oglądać budynki, w których się znajdowały, gdyż nie zostały one zachowane. Budynek łaźni miejskiej w Kłobucku został wpisany do rejestru zabytków głównie ze względu swoich nietuzinkowych walorów architektonicznych. Jest ona bardzo ważną pozycją na liście wojewódzkiego konserwatora zabytków. Współcześnie budynek ten został odrestaurowany i przemalowany na zielono. Posiada dwie kondygnacje i bardzo charakterystyczny dach. Łaźnie wybudowano w czasach, w których Kłobuck rozwijał się niezwykle dynamicznie, głównie ze względu na odzyskane prawa miejskie. W mieście zamieszkiwało wówczas wielu bogatych przemysłowców, którzy bardzo chętnie spotykali się w łaźni miejskiej, aby tam porozmawiać i odpocząć od trudów codziennego dnia. Tradycja budowania łaźni miejskich sięga, aż do czasów starożytnych. Pierwszymi łaźniami były rzymskie termy stanowiące kompleks obiektów znajdujących się na rozległym ternie, dostępnych dla wszystkich mieszkańców. Mieściły się tam szatnie, baseny z zimną, ciepłą i gorącą wodą, łaźnie parowe, sale masażu oraz sale do wypoczynku. Ta starożytna tradycja przetrwała do dziś, jednak w trochę odmienionej formie. Współczesnymi odpowiednikami łaźni miejskich są wszelkie SPA, salony odnowy biologicznej oraz kompleksy basenowe. Wyglądają one nieco inaczej, jednak spełniają tą samą funkcję. Są rekreacyjnym miejscem odpoczynku. Takim miejscem były zarówno rzymskie termy, jak i kłobucka łaźnia miejska, której budynek stał się niesamowitym zabytkiem oraz wizytówką śląskiego malowniczego miasteczka Kłobuck.