Świętokrzyski Szlak Zabytków Techniki, wytyczony został w regionie kielecczyzny, która uważana jest za kolebkę przemysłu polskiego, a jedną z miejscowości na szlaku jest Stara Kuźnica.

To tutaj, w Starej Kuźnicy pod adresem: Stara Kuźnica nr 46 zobaczyć możemy jedyną, zachowaną w pierwotnej postaci w Polsce, drewnianą kuźnię wodną. Obiekt ten z daleka być może przypomina starą szopę, a służył dawniej jako fabryka i historia tego miejsca jest niezwykła. Wioska położona nad rzeką Młynkowską, dopływem rzeki Drzewiczki skrywa w sobie nie byle jaki skarb: zabytkową Kuźnię Mechaniczną. Kuźnia i jej układ wodny tworzy obecnie - oddział Muzeum Techniki w Warszawie. Serce kuźni stworzył napędzany przez koło wodne kowalski młot naciskowy. Uderza on w olbrzymie kowadło 60 razy na minutę. Kuźnia i jej wyposażenie użytkowana była do 1957 roku. Dmuchawy i młot kowalski, poruszane były kołami, które napędzała woda, urządzenia te liczące ponad dwieście lat są ciągle sprawne. Drewniana kuźnica wodna została wzniesiona w tym miejscu na przełomie XVIII i XIX wieku, przy jej budowie wykorzystano wcześniejsze założenia istniejącej tutaj kuźni z XVII wieku. Do ubiegłego wieku zachował się wokół kuźni właśnie XVII wieczny układ wodny tego miejsca, okoliczny staw, przepusty wodne i groble. Te zabytki techniki (a zwłaszcza młot kowalski oraz drewniane miechy skrzynkowe) poruszane energia wody są mimo upływu czasu sprawne i udostępnione do zwiedzania (miejscem tym opiekuje się miejscowy kowal - muzealny kustosz). Kuźnia ta stała się miejscem produkcyjnym za czasów S. Staszica. Układ hydrotechniczny kuźni pochodzi z XVII wieku, młot natomiast powstał w XIX wieku. Mimo upływu lat urządzenia są sprawne a miejsce zadziwiające. Stara Kuźnica to nie tylko nazwa miejscowości, to przede wszystkim nazwa zabytkowej kuźni z kołem wodnym i drewnianymi stawidłami, zlokalizowanej nad potokiem, który napędza w nią energię po dziś dzień.