Drewniany kościół w Średniej Wsi jest jedną z najstarszych świątyń w Bieszczadach.

Położony nieopodal Jeziora Solińskiego przyciąga rokrocznie tysiące turystów. To obowiązkowy punkt na mapie wszystkich odwiedzających Bieszczady. Dokładna data powstania budowli nie jest dobrze znana. Prawdopodobnie powstał w drugiej połowie XVI wieku. Początkowo kościół pełnił rolę kaplicy dworskiej rodu Balów. Wzniesiono go w konstrukcji zrębowej. Zdecydowaną większość kościołów budowanych w owych czasach sytuowano w stronę wschodnią. W przypadku tego kościoła orientacja prezbiterium wypada na południe. W środku można podziwiać doskonale zachowane portale późnogotyckie jak również XVII-wieczną polichromię. Przyglądając się ścianom budynku w środku można ponadto dostrzec ślady polichromii iluzjonistycznej. W nawie głównej można podziwiać malowidło pt. „Plafon". Jest to ilustracja przedstawiająca niebo z usytuowanym „Okiem Opatrzności". W świątyni znajduje się ponad trzy inne ołtarze powstałe w pierwszej połowie XVIII wieku. Za ich powstanie odpowiadają snycerzy krośnieńscy oraz krakowscy artyści. Na ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej Piaskowej. Z kolei w ołtarzu bocznym po prawej stronie umieszczono obraz św. Katarzyny Aleksandryjskiej, z lewej strony można podziwiać ołtarz z obrazem św Stanisława. W Kościele na uwagę zasługuje ponadto 14 stacji Drogi Krzyżowej. Zostały one wykonane przez najsłynniejszego bieszczadzkiego twórcę Jędrka Połonina. Jest on również odpowiedzialny za stworzenie innego dzieła w postaci Ostatniej Wieczerzy. W latach 60-tych ubiegłego wieku kościół przeszedł gruntowny remont. Wymieniono stare spróchniałe belki oraz stolarkę okienną. Wymieniono również dach. W latach 80-tych dobudowano wieże, a w latach 90-tych dodatkową zakrystię. Dzisiaj jest to jeden z najchętniej odwiedzanych zabytków w Bieszczadach.