Ścieżka w rezerwacie „Buczyna w Cyrance na Płaskowyżu Kolbuszowskim”, to trasa usytuowana w obrębie lasów Nadleśnictwa Tuszyma, w niedalekiej odległości od Mielca. Sama Cyranka to dzielnica Mielca na której znajdują się domki jednorodzinne.

Teren z jednej strony to tereny leśne zaś z drugiej przemysłowe. Nazwa pochodzi od występującej tu kiedyś bardzo pospolicie kaczki cyranki. Rezerwat Buczyna w Cyrance powstał z inicjatywy W. Szafera w 1960 roku i położony jest na Płaskowyżu Kolbuszowskim. Rezerwat to zbiorowisko leśne typu przejściowego począwszy od ubogiej roślinności buczyny karpackiej po przez lasy dębowo-grabowe, o charakterze lasu naturalnego do pospolitych lasów występujących w tym regionie. Ciekawostką jest fakt, że na ścieżce o nieznacznej długości 800 metrów spotkać można tak duże skupisko starodrzewia buka. Najstarsze zachowane drzewa maja ponad 120 lat i ich monumentalny wygląd sprawie wielkie wrażanie dla obserwatora. Idąc ścieżka prowadzącą przez rezerwat spotkać można ok 60 gatunków roślin naczyniowych, typowych dla niżowych lasów liściastych. Spotkać można zarówno gatunki pospolite jak i te, które niestety są już na wyginięciu. Las to nie tylko flora, ale również fauna, która jest nieodłącznym składnikiem każdego z ekosystemów leśnych. W rezerwacie przez, który przebiega ścieżka dydaktyczna spotkać można miedzy innymi: liczne gatunki płazów, ssaki takie jak nietoperze, ryjówkę, lisa, borsuka, gronostaj i inne dzikie zwierzęta. Ścieżka powstała ze względów poznawczo-edukacyjnych i szczególnie wskazana jest dzieciom i młodzieży szkolnej jako wspaniała alternatywa do lekcji biologii.