Jednym z wielbicieli Nałęczowa, rozsławiającym je w swoich książkach, i twierdzącym, że jest to najpiękniejsze miejsce na ziemi, był Stefan Żeromski, którego drewniana Chata – jednoizbowy budynek w stylu zakopiańskim jest dzisiaj muzeum pamiątek po pisarzu.
Pisarz pojawił się w miejscowości pierwszy raz jako guwerner i to tutaj powstawały jego pierwsze utwory literackie. Wrócił do Nałęczowa już jako uznany pisarz, zamieszkując tutaj na stałe w latach 1905-1908. Drewnianą chatę wybudował na życzenie pisarza Jan Witkiewicz – architekt i konserwator zabytków, który spopularyzował w Nałęczowie styl zakopiański. Przyjechał na zaproszenie Stefana Żeromskiego, zaprzyjaźniając się potem serdecznie z pisarzem. Drewniana Chata powstała za honorarium z „Popiołów” i stała się ulubionym letnim domem pisarza, mieszkającym tutaj z pierwszą żoną Oktawią oraz synem Adamem Żeromskim. Żeromski ukończył tutaj m. in. skandalizująca w momencie wydania powieść „Dzieje grzechu”, stworzył też takie dzieła, jak „Duma o hetmanie”, „Słowo o bandosie” oraz „Różę”. Z Nałęczowem wiąże się także tragiczna historia życia Żeromskiego, którego ukochany syn, Adam Żeromski zmarł tutaj w wieku 18 lat na gruźlicę. Upamiętnia go mauzoleum wzniesione na Chatą z zbudowane z kamienia wapiennego także przez Jana Witkiewicza. W 1928 roku w Chacie otwarte zostało Muzeum Stefana Żeromskiego – oddział Muzeum Lubelskiego – eksponujące zbiory związane z pisarzem i jego pobytami w Nałęczowie. Szczególną częścią ekspozycji jest zbiór portretów pisarza autorstwa m. in. Stanisława Ignacego Witkiewicza, Eligiusza Niewiadomskiego, Michała Bojczuka czy Franciszka Siedleckiego. Znajdziemy tutaj też m. in. korespondencję dotyczącą otwarcia w Nałęczowie ochronki imienia Adama Żeromskiego, a także listy całej rodziny, szkice do powieści Żeromskiego czy pejzaże autorstwa jego żony.
