Mieszczący się w centrum Ostrowca Świętokrzyskiego kościół parafialny - kolegiata pod wezwaniem świętego Michała Archanioła - jest dominantą architektoniczną tego miasta.

Budowla w stylu neobarokowym wzniesiona została w 1672 roku, na miejscu zniszczonego w okresie najazdów szwedzkich kościoła świętego Uriela ufundowanego przez księcia Janusza Ostrogskiego w 1614 roku. Świątynia, pierwotnie barokowa, w stylu, była kilkakrotnie przebudowywana, zmieniając przy tym nieco wystrój. Odrestaurowanie kościoła w latach 1784–1803 zapewniła Konstancja z Denhoffów Sanguszkowa. W XIX wieku do kościoła dobudowano także dwie wieże boczne, które ufundował Władysław Laskowski. Kolejna przebudowa, kiedy kościół zyskał styl neobarokowy, miała miejsce już w okresie międzywojennym, w latach 1924-1928, kiedy cały Ostrowiec Świętokrzyski przeżywał swój intensywny rozwój spowodowany prężnie działającym przemysłem. Według projektu przebudowy autorstwa Stefana Szyllera, podniesiono i wydłużono główną nawę kościoła, dobudowano także nawy boczne, kaplicę pogrzebową, zakrystię oraz wieżę kościelną. Dawniej ołtarz główny przedstawiał Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny, jednak w 1944 roku powstał nowy, kamienny ołtarz będący dziełem Józefa Jamroza. Kolegiata świętego Michała Archanioła jest wyjątkowym dziełem architektury, znakomicie wpasowującym się w całość krajobrazu miasta, wznoszącym się ponad główną ulicą Ostrowca Świętokrzyskiego – Aleją 3 Maja. Ze skąpanego w zieleni, z którą pięknie komponują się białe ściany kościoła, wzgórza rozciąga się widok na tę tętniącą przed wojną życiem ulicę, rzekę, linię kolejową oraz Zakłady Ostrowieckie. Ciekawostką jest fakt, że codziennie z kościelnej wieży w samo południe, a także podczas ważnych świąt kościelnych czy uroczystości państwowych odgrywany jest hejnał miasta „Zew młodych ostrowczan”.