Wokół Parczewa rozciągają się Lasy Parczewskie, które już w XVIII wieku były terenem walk narodowowyzwoleńczych.
Położone między kanałem Wieprz – Krzna a Tyśmienicą, lasy zajmują obszar około 136 km kwadratowych, w obrębie którego zlokalizowany jest rezerwat leśny oraz park krajobrazowy. Dominują tutaj starodrzewy sosnowe, podlegającego szczególnej ochronie ze względu na toczone tutaj walki z okresu II wojny światowej i zachowane po nich ślady: ziemianki, groby partyzantów oraz okopy. W okresie okupacji hitlerowskiej w Polsce, w Lasach Parczewskich ukrywali się partyzanci z Gwardii i Armii Ludowej, Batalionów Chłopskich i Armii Krajowej. Schronienie znaleźli tutaj też nieliczni żydowscy mieszkańcy Parczewa, którym udało się uciec przez wywiezieniem do obozów pracy i zagłady. Znajdował się tutaj nawet żydowski obóz rodzinny chroniony przez oddziały partyzantów. Jedna z pierwszych bitew w Lasach Parczewskich odbyła się w grudniu 1942 roku pod wodzą Fiodora Kowalowa – żołnierza zbiegłego z Armii Czerwonej i ukrywającego się w okolicach Parczewa. Szczególnie zacięte walki toczone były natomiast z niemieckim okupantem w lipcu 1944, zakończone wyparciem go z okolic Parczewa dzięki wsparciu żołnierzy Armii Czerwonej. Historię walk partyzanckich upamiętnia poprowadzony przez Lasy Parczewskie Partyzancki Szlak turystyczny. Przy leśnej drodze prowadzącej do części Lasów Parczewskich, gdzie ukrywali się partyzanci, postawiony został także niewielki pomnik upamiętniający ich walki. Poza swoją historyczną przeszłością, Lasy Parczewskie to dzisiaj przede wszystkim bogactwo przyrody i miejsce schronienia wielu gatunków rzadkich ptaków, m. in. bociana czarnego, trzmielojada czy orła bielika. Teren lasów urozmaicają śródleśne jeziora i stawy, miejscowo występujące wrzosowiska oraz torfowiska.
