W Pińczowie w 1593 roku postawiono renesansową fontannę, która napędzana była grawitacyjnie. Doprowadzano do niej wodę kamiennym rurociągiem, który czerpał ją ze znajdującej się powyżej sadzawki.
Fontanna ta była najstarszym tego typu obiektem w całym kraju. Fontanna, którą obecnie można podziwiać w parku na pińczowskim rynku, to replika słynnego wodotrysku z szesnastego wieku. Po pierwowzorze zachował się tylko marmurowy balas, który umieszczono w Muzeum Regionalnym w Pińczowie. Fundatorem fontanny był margrabia Zygmunt Myszkowski, wielki dziedzic Pińczowa. Jak głosi wyryta łacińska inskrypcja, fontannę wybudowano "dla wygody mieszkańców miasta". Warto wiedzieć, że fontanna zagościła nawet w dziełach kultury, bowiem między innymi Adolf Dygasiński często w swoich utworach umieszczał ten imponujący obiekt. Bardzo ciekawa jest historia tej niezwykłej fontanny, której nie zniszczył nawet potop szwedzki. Ciekawostką jest to, że nie wiadomo tak do końca komu przypisać to dzieło. Prawdopodobnie twórcą fontanny mógł być Santi Gucci, florencki rzeźbiarz, nadworny architekt Myszkowskich. W Pińczowie działał jednak także drugi rzeźbiarz, Tomasz Nikiel, który słynie między innymi z posadzki przed ołtarzem wawelskiej katedry. Za czasów Zygmunta Myszkowskiego Pińczów przeżywał prawdziwy rozkwit. W latach tych fontanna zachwycała i orzeźwiała strudzonych kupców, żołnierzy itd. Na przełomie XVII i XVIII wieku nadszedł jednak czas zarazy. Okazało się, że woda z fontanny nie zabija, a więc nadal z niej korzystano. W 1732 roku fontanna przeszła renowację. To właśnie obok niej odpoczywał między innymi Tadeusz Kościuszko z powstańcami, przechadzał się Piłsudski itp. Niestety, z czasem utopiło się tu kilka osób i ostatecznie fontannę rozebrano. Dopiero niedawno burmistrz obiecał mieszkańcom nową fontannę i słowa dotrzymał.
