Popauliński zespół klasztorny w Pińczowie miał swoje początki już w piętnastym wieku. Wtedy to Paulinów do Pińczowa sprowadził biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki.

Wkrótce wybudowano kościół i klasztor, a zakonnicy zaczęli prowadzić szkołę oraz gospodarczą działalność, między innymi winnice i sady. Około sto lat później Mikołaj Oleśnicki wygnał zakonników z Pińczowa, a kościół zamieniono w kalwiński zbór. Ze starego wyposażenia została tylko ambona. W klasztorze otworzono również protestanckie gimnazjum. Paulinom udało się jednak wrócić, kiedy miasto przechodziło rekatolizację. Obecnie w budynkach należących do klasztornego kompleksu znajduje się Pińczowskie Samorządowe Centrum Kultury, kino, a także Muzeum Regionalne, w którym można podziwiać ekspozycje związane z historią i kulturą Ponidzia. Obecna forma kościoła św. Jana Ewangelisty pochodzi z siedemnastego wieku. Właśnie wtedy zespół klasztorny został przebudowany w stylu manierystycznym. Po gotyckim kościele zachowała się tylko zachodnia kruchta, w której uwagę przyciąga majestatycznypóźnorenesansowy nagrobek jednej z mieszkanek Pińczowa. Świątynia jest trójnawowa i ma układ bazylikowy, a jej front zwieńczony jest figurami świętych. Do prezbiterium przylega zakrystia oraz dawna biblioteka. Na uwagę zasługują także popaulińskie stalle z siedemnastego wieku, które zdobią rzeźby między innymi Chrystusa oraz apostołów i różnych świętych. Zachwyt turystów budzi także główny ołtarz i dziewięć bocznych. Majestatycznie prezentuje się ambona oraz konfesjonały i ławki. Klasztor wzniesiono w połowie XVII wieku. Powstał on na planie prostokąta i miał rozległy dziedziniec oraz wirydarz. Wewnątrz znajduje się zabytkowy zegar słoneczny z pierwszej połowy siedemnastego wieku. Budowla słynie także z przepięknych stiukowych dekoracji.