Księżna Izabela Czartoryska była jedną w pierwszych w Polsce kolekcjonerek pamiątek historycznych nie tylko z kraju, ale i z całego świata.

Biorąc udział w podróżach zagranicznych przywoziła z nich oryginalne przedmioty, m. in. krzesło należące do Szekspira, które do dzisiaj znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie. Konfederacja targowicka i II rozbiór Polski wywołały jednak w księżnej myśl o stworzeniu prawdziwego muzeum eksponującego jej zbiory poświęcone przede wszystkim dumnej historii polskiej. Budynkiem mieszczącym pamiątki księżnej miała być Świątynia Sybilli – budynek w kształcie rotundy w puławskim parku, wzorowany m. in. na świątyni Westy znajdującej się w Tivoli. Budowlę Świątyni Sybilli rozpoczęto w 1798 roku, a zakończono w 1801. Napis na frontonie „Przeszłość przyszłości” oddawał myśl księżnej o stworzeniu miejsca, które przypominając zwycięstwa polskich wojsk w przeszłości miało dodawać otuchy odwiedzającym je w trudnej rzeczywistości porozbiorowej i nadzieję na odzyskanie niepodległości kraju w przyszłości. Wśród zgromadzonych przez księżną Izabelę przedmiotów znajdowały się zarówno autentyczne pamiątki o wysokiej wartości, jak i falsyfikaty, wśród nich m. in. miecze wręczone królowi Jagielle i księciu Witoldowi przez mistrza krzyżackiego przed bitwą pod Grunwaldem, szable należące do Jana III Sobieskiego i Stefana Batorego, historyczne chorągwie, sztandary wojskowe, ale też czaszka Jana Kochanowskiego, która okazała się być czaszką kobiety. Ważnym elementem kolekcji były przedmioty upamiętniające księcia Józefa Poniatowskiego. Przed wybuchem Powstania Listopadowego, zbiory księżnej Izabeli zostały wywiezione do Paryża, potem dały początek Muzeum Książąt Czartoryskich po powrocie do Krakowa. Sama Świątynia Sybilli przetrwała zaś do dzisiaj, a muzeum mieszczące się w niej otwarto w 1938 roku.