Wąwozy lessowe otaczające Sandomierz powstają wskutek wymywania skały lessowej przez wodę i są jedną z najciekawszych naturalnych atrakcji tego miasta.

Dojście do jednego z nich - półkilometrowego wąwozu świętej królowej Jadwigi położonego w południowo-zachodniej części Sandomierza prowadzi przez istniejącą do dzisiaj w dawnych murach obronnych miasta Furtę Dominikańską nazywaną też Uchem Igielnym ze względu na charakterystyczny kształt przejścia. Sam wąwóz porastają głównie drzewa liściaste: lipy, wiązy, akacje oraz krzewy czarnego bzu. Z wąwozem świętej Jadwigi związana jest legenda dotycząca tej postaci. Królowa podobno bardzo lubiła odwiedzać Sandomierz, modląc się często w kościele świętego Jakuba oraz spacerując właśnie po malowniczych wąwozach poza terenem miasta. Pewnego razu, kiedy jej sanie zawracały już z Sandomierza do Krakowa, pogarszająca się pogoda zimowa spowodowała, że woźnica całkiem stracił z oczu drogę. Szukając pomocy natrafił na małą wioskę w pobliżu, której mieszkańcy, kiedy dowiedzieli się kto potrzebuje pomocy, przynieśli własnoręcznie sanie z królową do ciepłej chaty. Jadwiga, choć najpierw chciała wracać do Sandomierza, uległa prośbom mieszkańców o pozostanie pod ich opieką i, choć w skromnych warunkach, została ugoszczona najlepiej, jak tylko można było. Kiedy następnego dnia pogoda się uspokoiła i królowa mogła wracać do Krakowa, zapytała mieszkańców, jak mogłaby odwdzięczyć im się za ratunek. Wzruszona ich opowieścią o niegodziwym właścicielu wsi, obiecała sołtysowi wykupić ją, na potwierdzenie swoich słów darując mu własne rękawiczki. Faktycznie, wieś została wykupiona i dziś nosi nazwę Świątniki, a rękawiczki królowej Jadwigi można do dziś zobaczyć w Muzeum Diecezjalnym mieszczącym się w domu ufundowanym przez Jana Długosza w Sandomierzu.