Poza wąwozem świętej królowej Jadwigi, wąwóz o złowieszczej nazwie Piszczele jest jedną z chętniej odwiedzanych naturalnych formacji skalnych wymytych przez deszcze i wody.

Dziś Piszczele to zadbany, w pełni uporządkowany teren, po którym komfortowo mogą poruszać się nawet całe rodziny z wózkami dziecięcymi. Nazwa wąwozu pochodzi od ludzkich kości znajdowanych kiedyś na jego terenie. Prawdopodobnie były one kośćmi najeźdźców tatarskich w dawnych czasach atakujących często Sandomierz, jako jedno z bogatszych miast na tym terenie. Mieszkańcy zakopywali ich zwłoki pod murami miasta, a kiedy było ich zbyt wiele, wykopywały je dzikie zwierzęta i psy, roznosząc kości po okolicy. Według najbardziej znanej legendy Sandomierza, to tutaj właśnie znajdowało się wejście do podziemi miasta, którym sandomierzanka Halina Krępianka poprowadziła Tatarów, chcąc uchronić innych przed ich napadem. Zrozpaczona dziewczyna, która straciła w poprzednich najazdach całą rodzinę, postanowiła tym razem zemścić się na wrogach. Przekradła się do ich obozu i opowiadając o zhańbieniu jej przez mieszkańców Sandomierza, udała, że chce pokazać wrogom przejście do centrum miasta. Kiedy weszła razem z wrogiem w podziemia, mieszkańcy miasta zasypali przejście, więc Halina została pogrzebana żywcem razem z Tatarami. Do tej pory jest to jedna z najchętniej wspominanych legend Sandomierza, a wizerunek Haliny Krępianki można oglądać przy wejściu do podziemnej trasy turystycznej. Jedną z ciekawostek wąwozu Piszczele jest tryskające tutaj źródełko Piszczelówka, jedno z nielicznych takich zjawisk w centrum miasta. Dziś jest to leniwie płynący strumyk, przed latami było to jednak źródło wody, z którego chętnie korzystali mieszkańcy, szczególnie przydatne w trakcie oblężeń miasta. Dziś strumyk najprawdopodobniej powoli wysycha i może zaniknąć całkiem.