Górujący na skarpie wiślanej Zamek Kazimierzowski w Sandomierzu to jedna z najbardziej charakterystycznych budowli tego miasta.

Wzniesiona przez króla Kazimierza Wielkiego, który według legendy odwiedzał to miasto nadzwyczaj chętnie, bo aż osiemnaście razy. To właśnie do Zamku Kazimierzowskiego najcelniej odnosi się słynne powiedzenie „zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną”, bowiem na miejscu dzisiejszej budowli stał wcześniej drewniany gród z XII wieku, gdzie prawdopodobnie mieściła się siedziba księcia Henryka Sandomierskiego. Nie wiadomo dokładnie czy ta drewniana budowla została zniszczona w trakcie słynnego najazdu Tatarów na miasto, ale to niedługo po roku 1349, kiedy miało miejsce to wydarzenie, Kazimierz Wielki nakazał wybudowanie na wzgórzu murowanego zamku obronnego. Z tamtej budowli został faktycznie niewielkie fragment dzisiejszego zamku, w postaci fundamentów ośmiobocznej wieży odo strony miasta. Zamek przez lata był miejsce ważnych wydarzeń historycznych. Tutaj Władysław Jagiełło przyjął hołd lenny od swojego brata Lingwena z Nowogrodu Wielkiego, zawarł też polsko-pomorski traktat sojuszniczy, a żona Kazimierza Jagiellończyka – Elżbieta Rakuszanka - urodziła tutaj córkę Barbarę. W XIX wieku, pod panowaniem Austriaków, w zamku znajdowało się więzienie i sąd kryminalny, zlikwidowane dopiero w 1959 roku. Zamek jeszcze w XIX wieku przebudowywano, nadając mu od strony dziedzińca klasycystyczną fasadę. Obecnie w Zamku Kazimierzowskim umiejscowione jest Muzeum Okręgowe otwarte w 1986 roku i prezentujące dzieje zamku na wystawie stałej. Można tu oglądać m. in. autentyczne elementy z jego historii, w tym imponujące działo oktawa kartauny pochodzące z czasów najazdu szwedzkiego na Polskę i odkryte dopiero w 1996 roku w trakcie prac stabilizujących wzgórze zamkowe.