Starachowicka Kolej Wąskotorowa, zwana dawniej Starachowicką Koleją Dojazdową, to kolej wąskotorowa mająca długość 20 km.

W latach 1950 - 1997 łączyła Starachowice z Iłżą, od 2003 roku zaś kursuje w sezonie letnim na dwóch odcinkach: Starachowice Wschodnie Wąskotorowe - Lipie, a także Iłża - Marcule. Kolej bierze swój początek w samym centrum Starachowic - Wierzbniku, przez większość swojej trasy przebiegając następnie przez Puszczę Iłżecką i wzdłuż drogi krajowej numer 9, docierając ostatecznie do południowej części Iłży. Obecnie w toku są prace na pozyskanie funduszy w celu odbudowy brakującego, ośmiokilometrowego odcinka, aby móc przywrócić przewozy na całej trasie. Wraz z rozwojem przemysłowym Starachowic i okolicy od końca XIX w., powstała w tym rejonie sieć kolei wąskotorowych o rozstawie toru 750 mm. Łączyły one Wielki Piec z Bugajem, kopalniami rudy żelaza oraz licznymi ładowniami drewna, a ich długość wynosiła ok. 60 km (wraz z wybudowaną w 1938 r. kolejką lasów państwowych w rejon Wykusu – 80 km). Początek kolei sięga czasów po II wojnie światowej - wtedy to zdecydowano o budowie kolei PKP, której celem byłoby połączenie Starachowic z Iłżą, wykorzystując część już istniejącego torowiska. Budowę ukończono w roku 1950. Kolej przewoziła zarówno towary, jak i pasażerów. Od lat 60, wskutek zamykania kopalń i zmniejszenia transportu drewna liczba przewozów zaczęła maleć, aż ostatecznie w roku 1997 zawieszono wszystkie przewozy. W roku 2003, wskutek działań Fundacji Kolei Wąskotorowych, linia została przejęta od PKP przez władze Starostwa Powiatowego w Starachowicach. Wtedy rozpoczęto przygotowania do reaktywacji Starachowickiej kolei wąskotorowej, którą zakończono w kwietniu 2004. Przywrócono również przewozy na odcinku Starachowice Wschodnie Wąskotorowe - Lipie, a także Iłża - Marcule.