Ze względu na wyjątkowe walory krajobrazowe wschodniego Roztocza w 1991 roku na jego terenie utworzony został Szczebrzeszyński Park Krajobrazowy.
Jego obszar w całości znajduje się w dorzeczu rzeki Wieprz. Długość Parku wynosi 303 kilometry. Najpiękniejsze i najbardziej chronione są obszary z lessowymi wąwozami, które posiadają bardzo strome zbocza, porośnięte liściastymi drzewami. Ich wysokość, w niektórych miejscach dochodzi do kilkunastu metrów. Dna wąwozów, wypłukane przez wody są albo bardzo wąskie, albo szerokie do 20 metrów. W Szczebrzeszyńskim Parku Krajobrazowym występuje wiele gatunków bardzo rzadkich roślin. Objęte ochroną zostały bluszcze, dzwonki syberyjskie, zawilce wielokwiatowe i wiele więcej. Wśród drzew przeważają jodły, klony, graby, osiki i karpacka buczyna. Największe drzewo – lipa drobnolistna ma aż 920 cm w obwodzie i jest pomnikiem przyrody ożywionej. Krawędzie nasłonecznionych dolin porastają murawy kserotermiczne. Bardzo ciekawym miejscem w Parku są tereny torfowiska Bagno Tałandy. Na uwagę zasługują również źródła w Radecznicy, Trzęsinach i Zaporzu. Uznane są również za pomniki przyrody. Szczebrzeszyński Park Krajobrazowy to również siedliska wielu ptaków, których jest tutaj sporo, bo ponad 100 gatunków. Między innymi jastrzębie, puszczyki, głuszce, derkacze, orliki krzykliwe, krogulce i myszołowy. Od kilku lat teren Parku upodobały sobie bobry. Ich populacja jest dość liczna i wciąż rośnie co zaczyna stanowić problem dla rolnictwa. Żeremia bobrów pojawiają się niespodziewanie w różnych miejscach co powoduje zalewanie upraw. Specyficzny klimat powoduje, że zimą pokrywa śnieżna pojawia się dość szybko bo już pod koniec listopada. Dzięki temu na zboczach Roztocza powstało kilka tras narciarskich i wyciągów. Szczebrzeszyński Park Krajobrazowy to bardzo urocze i tajemnicze miejsce, piękne o każdej porze roku.
