Na terenie województwa lubelskiego jednym z najciekawszych parków krajobrazowych jest Sobiborski Park Krajobrazowy, zajmujący powierzchnię około 10 tysięcy hektarów.
Na terenie parku występują: rozległe kompleksy Lasów Sobiborskich oraz duże śródleśne polany, wokół których skupia się głównie osadnictwo wsi: Sobibór, Żłobek Mały, Żłobek Duży, Kosyń i Stulno. Poza terenami lasów w skład Sobiborskiego Parku Krajobrazowego wchodzą grunty okolicznych wiosek wykorzystywane przede wszystkim pod uprawy rolne. Na terenie Krajobrazowego Parku Sobiborskiego spotkać można uroczysta z torfowiskami, a także tereny piaszczyste z wydmami. Występujące na terenach leśnych jeziora posiadają walory przyrodnicze, są ostojami rzadkich gatunków flory i fauny. Jeziora te nie mają znaczenia rekreacyjnego, nie spełniają roli kąpielisk. Większość leśnych jezior na terenie parku wchodzi w skład rezerwatów przyrody torfowiskowych, jak Jezioro Orchowe, Trzy Jeziora (Brudzieniec, Brudno, Płotycze), Jezioro Brudzieniec, Magazyn czy rezerwatów faunistycznych: Żółwiowe Błota i Małoziemce, przy którym znajduje się stanowisko czapli siwej. Przez Sobiborski Park Krajobrazowy prowadzi szlak rowerowy, turystyczny o długości 33 kilometrów z miejscowości Okuninka, położonej nad jeziorem Białym do Woli Uhruskiej a także szlak Pętla Sobiborska, który umożliwia dotarcie do faunistycznego rezerwatu „Żółwiowe Błota”. Osobliwości tutejszej przyrody, uroczyska, wyjątkowo cenna flora i fauna to miejsca, które na terenie Sobiborskiego Parku Krajobrazowego są szczególnie chronione. Sobiborski Park Krajobrazowy powstał w 1983 roku, by objąć ochroną najcenniejszą część Pojezierza Łęczyńsko – Włodawskiego, które ukazuje bogactwo krajobrazowe i przyrodnicze tego obszaru, jest parkiem, którego ponad dwie trzecie powierzchni zajmują tereny leśne.
