Cmentarz żydowski w Wolbromiu położony jest w pobliżu budynku pogotowia ratunkowego na ulicy Skalskiej. Powstał on w XIX wieku. Ma powierzchnię około 0, 1 hektara.
Do dziś zachowały się jedynie pojedyncze nagrobki lub ich fragmenty – reszta została zniszczona w trakcie II wojny światowej oraz potem w czasach powojennych. W latach 80., dzięki współpracy Fundacji Rodziny Nissenbaumów, Rady Ochrony Pamięci Walki i Męczeństwa oraz miejscowych władz, teren cmentarza został uporządkowany i ogrodzony. Niedługo potem, 24 listopada 1988 roku został tu również odsłonięty pomnik, który upamiętnia ofiary Holocaustu. Na filarach podtrzymujących belkę z żydowskim symbolem – Gwiazdą Dawida, wyryto napisy w języku polskim i hebrajskim: „Pomnik poświęcony pamięci 4500 obywateli polskich narodowości żydowskiej, mieszkańców Wolbromia, zamordowanych przez hitlerowców w czasie II wojny światowej. Wolbrom 1988. Ufundowane przez społeczeństwo Fundację Rodziny Nissenbaumów. Rada Ochrony Pamięci Walki i Męczeństwa”. Nie bez powodu taki właśnie pomnik znalazł się na tym cmentarzu. W Wolbromiu w trakcie II wojny światowej zabito setki Żydów. Powodem tego była głównie likwidacja gminy żydowskiej. We wrześniu 1942 roku zlikwidowano getto, w wyniku czego niemiecka policja oraz Ukraińcy wywieźli żydowską ludność na stację kolejową. Tam Niemcy dokonali selekcji Żydów, a następnie tych starych, słabych i schorowanych rozstrzelano w wąwozie na południe od miasta. Pozostałych przewieziono do obozu śmierci w Bełżcu. Kilkuset wybranych mężczyzn przewieziono zaś do obozu pracy. Po likwidacji gminy żydowskiej miejscem, w którym dokonywano kolejnych, głównie masowych egzekucji, był cmentarz żydowski. W ten sposób do końca 1944 roku zastrzelono prawie 400 Żydów. Właśnie niedaleko cmentarza, w lesie, znajdują się zbiorowe mogiły Żydów, których zamordowali naziści po zlikwidowaniu getta. Na cmentarzu zaś znajduje się zbiorowa mogiła około 800 Żydów, którzy zostali zabici przez Niemców. Po wojnie ustawiono na niej tablice ku ich pamięci.
