Rynek w Wolbromiu to ta najbardziej historyczna i zabytkowa część miasta. W jego wschodniej części możemy podziwiać malownicze, XIX-wieczne kamieniczki oraz otoczony nimi pomnik Jana Kilińskiego.
Został on ufundowany przez miejscowy Cech Szewski w 1924 roku. Tutejsze kamienice pochodzą z większości z końca XIX-wieku. Niestety z biegiem lat utraciły cechy charakterystyczne dla stylów, w jakich je zbudowano, głównie w wyniku licznych modernizacji i remontów. Układ centrum miasta jest bardzo stary – pochodzi jeszcze z czasów, kiedy dokonywano lokacji miasta. Jego centralnym punktem jest właśnie Rynek o kształcie kwadratu. Tylko w zabudowie Rynku dominują okazałe, piętrowe XIX-wieczne kamienice – na pobocznych ulicach zobaczymy skromniejsze, parterowe budynki. W północno-wschodnim narożniku Rynku zobaczyć możemy zaś kościół parafialny pod wezwaniem Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej. Jego obecna forma to zasługa sprowadzonych w 1628 roku przez księdza Marcina Wolbrama Kanoników Regularnych Laterańskich z krakowskiego Kazimierza. Z tego samego okresu, z XVII wieku pochodzi także budynek klasztorny, w którym dzisiaj mieści się kościelna plebania. Kościół ten jest słynnym zabytkiem miasta, który zbudowano w stylu barokowym. Później był jeszcze kilkukrotnie przebudowywany. Powstał on w tym miejscu w wyniku przebudowy dawnego, najprawdopodobniej gotyckiego kościoła z XV lub XVI wieku. Sprowadzeni tu zakonnicy nadali budowli barokowy kształt oraz wybudowali aż siedem ołtarzy (z których do dziś zachowały się trzy). W 1864 roku, nieco ponad sto lat po przybyciu do Wolbromia kanoników, władze cesarskie dokonały kasaty tutejszego klasztoru. Znacznej modernizacji w kościele dokonano w XIX wieku, kiedy to dobudowano cztery nowe ołtarze oraz ambonę autorstwa Pawła Turbasa, który był rzeźbiarzem z Olkusza. Obecnie Rynek w Wolbromiu wciąż stanowi plac główny miasta, przy którym dzieje się najwięcej. W okresie świątecznym jest na nim stawiana żywa choinka oraz możemy podziwiać także „Żywą szopkę”.
