Znajdujący się we wsi Radwanowice w gminie Zabierzów, powiat krakowski, dwór wybudowany został prawdopodobnie na przełomie XIX i XX wieku.
Obiekt został wpisany na listę rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego wraz z przyległym drzewostanem parku i ogrodem. Początki miejscowości Radwanowice sięgają XIV wieku. Radwanowice uchodziły za wieś szlachecką zamieszkałą przez ubogą szlachtę zagrodową. Pierwszym właścicielem dworu był Wiktor Ambroży Nałęcz z Włynia, Włyński. Kolejnymi właścicielami dworu byli w 1911 r. - Wojciech Werberg, następnie od 1919 r. Zygmunt Świerczewski, w 1921 roku Franciszek Tetelowski. Dwór został przebudowany przez Austriaków w 1911 roku (w tym miejscu Doliną Szklarki przebiegała granica zaborów). Dwór rodziny Tetelowskich, bo tak nazywali się właściciele dóbr radwanowickich, był pierwotnie budynkiem austriackiej strażnicy celnej.
Ostatnią właścicielką zabudowań dworskich była spadkobierczyni rodu Tetelowskich - Zofia (mieszkała w dworku aż do śmierci), która rodzinny prawie 55 hektarowy majątek Dworu w Radwanowicach w 1987 roku przekazała założonej przez siebie i innych osób Fundacji im. Brata Alberta, niosącej pomoc osobom niepełnosprawnym. Ostatnia właścicielka dworu w Radwanowicach nie wywodziła się z pośród mieszkańców Radwanowic. Prawie pół wieku zarządzałą majątkiem dworu w sposób prawidłowy, co nie spowodowało spustoszeń czy też nieprawidłowego stanu technicznego budynku i możemy go dzisiaj podziwiać w dobrze zachowanym stanie.
Dwór w Radwanowicach jest obiektem dobrze zachowanym, odnowionym. Budynek dworu jest kondygnacyjny jednopiętrowy, pokryty dachem. Przed remontem połączony był ze spichlerzem, obecnie spichlerz (prawa część budynku) został przebudowany na kaplicę. W otoczeniu dworu był staw, obecnie nie został zachowany. W ramach przebudowy Dworu w Radwanowicach odrestaurowano przyległe do dworu zabudowania gospodarcze (stodołę, stajnię) oraz kapliczkę pochodzącą prawdopodobnie z XVIII wieku (czworościenną).
