Jadąc od strony Zabierzowa lub Rudawy w stronę Kobylan, gdy zamierzamy udać się na zwiedzanie Doliny Kobylańskiej nie sposób ominąć wioski Więckowice położonej w centrum Rowu Krzeszowickiego (w powiecie krakowskim, gmina Zabierzów) i nie zobaczyć zespołu dworskiego w Więckowicach.
W czasach zaborów wieś położona była w zaborze austriackim. W 1804 roku dobra więckowickie od rządu austriackiego zakupił bogaty krakowski adwokat Kajetan Florkiewicz. Więckowice pozostały do końca XIX wieku we władaniu rodziny Florkiewiczów, potem majątkiem zarządzała rodzina Skrzyńskich. W skład zespołu dworskiego wybudowanego przez Juliusza Hieronima herbu Ozdoba Florkowicza (syna Kajetana) wchodzi neogotycki dwór z 1846 roku, spichlerz, wozownia. Dwór został przebudowany z inicjatywy Marii z Zamoyskich Potockiej przez Władysława Zychiewicza w drugiej połowie XIX wieku. Architektura wybudowanych obiektów dworskich nawiązywała do innych dóbr rodziny – pałacu w Młoszowej. Od strony zachodniej założenia zespołu tworzy zespół bramy i gospodarczy z ogrodami, część centralną zespół parkowo-pałacowy, a część wschodnią dawny zespół folwarczny z dziedzińcem.
Przed wejściem do dworu stoi figura św. Floriana z 1871 roku (autorstwa Franciszka Wyspiańskiego). Dawniej ten posąg stanowił ozdobę rozległego parku krajobrazowego, który otaczał dwór. Na terenie pozostałego parku z 1848 roku spotkamy stare drzewa (dęby, klony) uznawane obecnie za pomniki przyrody.
Obecnie istnieje możliwość zwiedzania zabudowań dworu, jednak odbywa się to za zgodą dyrekcji placówki Domu Opieki Społecznej, która to sprawuje nadzór nad nieruchomością dworku. Od czasów powojennych, dokładnie od 1953 roku dworek i budynki do niego przyległe zostały przeznaczone na Państwowy Dom Pomocy Społecznej, mieści się tutaj zaplecze administracyjne tej instytucji. Obiekty gospodarcze budynków dworskich zostały w tym czasie przebudowana zgodnie z potrzebami mieszkańców: na budynki mieszkalne, pralnie, kaplicę. Zespół dworski i folwarczny w Więckowicach obejmujący dwór, dozorcówkę z bramą o oszkarpowanym murze, park, wozownię, spichlerz – z 1849 roku, oraz 6 budynków gospodarczych został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego - dla powiatu krakowskiego pod numerem A-504/85 przez wojewódzkiego konserwatora zabytków.
