Dwa pozostałe z zespołu siedmiu drewniano–murowanych domów w Międzylesiu. Należały one do zespół domów tkaczy, nazywanych Siedmioma Braćmi, który powstał pod koniec XVIII wieku. Zespół stanowiły drewniano-murowane parterowe domki o ostrych dachach z podcieniami od strony ulicy, z dwupoziomowymi poddaszami mieszkalno-usługowymi o konstrukcji zrębowej, wzmocnionej przez ustawienie przy ścianach od strony zewnętrznej drewnianych słupów. Niegdyś w domkach mieściły się pomieszczenia mieszkalne i warsztaty tkaczy produkujących płótna i sukna w oparciu o uprawiany w okolicy len. Na początku XX wieku zespół liczył siedem domków. Przed II wojną światową stanowiły minimuzeum regionalne. Eksponowano w nich wnętrza chałupniczych warsztatów tkackich. Pięć domków z zespołu pomimo remontów zostało rozebranych w latach 70. XX wieku. Pozostałe dwa ostatnie domy ustawione szczytowo, z oszalowanymi szczytami i dachami krytymi gontem częściowo zrekonstruowano, zachowując w przyziemiu podcienia, na drewnianych, zmieczowanych słupkach oraz skromne portale i okna w opaskach.