Katedra Zmartwychwstania Pańskiego to zabytkowy kościół który znajduje się w obrębie starego miasta w Zamościu.

Jest to jeden z obowiązkowych przystanków na trasie Szlaku Renesansu Lubelskiego. Katedra została wzniesiona pod koniec szesnastego wieku w stylu renesansowym. Jej fundatorem, jak w przypadku innych miejskich budynków był założyciel miasta Jan Zamoyski. W swej strukturze katedra zamojska przypomina zabytki włoskie, a to za sprawą tego, że jej projektant był włochem. Katedra Zmartwychwstania Pańskiego początkowo w swym założeniu pełniła rolę kolegiaty. Rangę katedry zyskała ona dopiero w końcówce dwudziestego wieku, kiedy Zamość został wyłączony spod diecezji chełmskiej i utworzona została zupełnie oddzielna diecezja zamojsko - lubaczowska. Miało to miejsce w 1992 roku. Charakter budowli jest nierozerwalnie związany z tak zwanym renesansem lubelskim. Wnętrze katedry jest jasne i bardzo przestronne a w jej centralnym punkcie podziwiać można przepiękny barokowy ołtarz. Oprócz ołtarza głównego w bazylice znajduje się również 9 mniejszych, bocznych kaplic z niewielkimi ołtarzami. Pod posadzką nawy głównej znajdują się krypty, w których spoczywają prochy rodziny fundatorów miasta oraz ich niedalekich krewnych. Jeszcze kilka lat temu turyści mogli zwiedzać katedralne krypty, jednak obecnie jest to już niemożliwe. Obecnie Katedra Zmartwychwstania Pańskiego pełni również funkcję kościoła parafialnego dla mieszkańców okolicznych kamienic. Obok katedry, od jej północnej strony wzniesiono dzwonnicę. Wewnątrz jej murów umieszczono trzy potężne dzwony, którym nadano następujące imiona: Jan, Wawrzyniec oraz Tomasz. Największy z nich, Jan pochodzi jeszcze z siedemnastego wieku, a dwa mniejsze są od niego młodsze o około sto lat. Katedrę można zwiedzać praktycznie codziennie - wyjątkiem są godziny w których odprawiane są w kościele msze święte oraz nabożeństwa.